Yaşamdan Kesitler -2

Bu sabah uyandığımda kendime ait mükemmel mesleği bulmuştum. Olimpiyatlarda yarışacak madalyalar kazacaktım. Kazandığım madalyaları kapalıçarşıda bozdurup bununla yaşayabilirdim. Balkondan dünyaya baktım. Herşey küçük ve güçsüzdü. Geceleri odamda araba teknosu dinliyordum ve bu nedenle babamla kavga etmiştim. Canın cehenneme dostum diyip kapıyı çarpmıştım. Söyleyin o hayvan herife bir daha evime gelmesin demişti. Odamı topladım ve balkona taşındım. Yeni evim balkondu. Balkon iklimine alışan vücudum kondisyon açısından en yüksek seviyede idi. Balkondaki tüm çiçekleri aşağıya atmıştım zira bu habitatta yanlızca güçlü olan canlı hayatta kalabilirdi. Yandım anam diye bir ses duymuştum. Saksı babamın kafasına gelmişti. Aşağıdan bana bir şeyler söylemeye çalışıyordu, ama dudaklarından sadece o ve u harfleri ayırt ediliyordu. Neyseydi. O an karıncaları düşündüm. Ufak ve çelimsiz canlılardı ama hayatta kalmayı bir şekilde başarıyolardı. Ben de böyle olmalıydım.






Dünkü iş görüşmesinden bana kalan tek hatıra evlat edindiğim martı olan martıydı. Martıma Martı ismini koymuştum. Bence çok orjinaldi. Dün beni evime kadar takip etmiş üzerimdeki son simidi de o almıştı. Neyseydi bir an önce madalya alacağım sporu bulmam ve antremanlara başlamam lazımdı. Yüzme benim için ideal bir spor olabilirdi, zira tek rakibim Michael Phelps'ti. Bir adamı yenmem bu kategoride her alanda birinci olmamı sağlayabilirdi. Peki bunu nasıl başaracaktım . O an aklıma en sevdiğim dizilerden biri olan Pısat geldi. Pısat demek çileye giden kutsalda zaferin yol olması demekti ya da değildi bilemiyorum. Banyoya gittim. Küveti doldurdum. Önce kelebek 2x1 metre deneyecektim. Küvetim bu kadardı. minimalde yakalayacağım başarı benim için önemliydi. Kronometremi açtım ve atladım. 23 dk 32 sn sonra karşıda buldum kendimi. Başımdan kanlar geliodu. Sanırım bayılmıştım. Sakatlık dönemi bir sporcu için en zor dönemdi.


Kendimi başka bir dalda denemem gerekiyordu. Ata sporu olan güreşte başarısız olmam için hiçbir neden yoktu. Martı ile güreştim. Benim için zor bir rakipti. Kanat avantajı vardı. Puanla yenildim. Hakkım yenmişti, üzerimde Bizans oyunları dönüyordu. Martıyı kutladım ve
çeyrek cumhuriyet altını taktım . Yuttu. Salak. Neyseydi, daha farklı bir dalda yaşımam lazımdı ve bulmuştum : Eksrim.






Hemen uygun bir şekilde giyinmeliydim. Altıma anneme ait bir tayt giydim. Dardı ve takımlarım meydandaydı . Olsundu burdan alacağım madalya veya madalyalara değerdi. Eskrim için flöre, epe ve kılıç lazımdı ama ben bunlardan 2sinin ne olduğunu bile bilmiyordum. Hemen bizim Efe yi aradım, canın cehenneme pislik diyip kapattım. Ödemeli çağrı atarak karşılık verdi. Neyseydi, önemli olan sporcu kimliğimden ödün vermemekti. Olsundu.






Artık tek ihtiyacım olan 2 adet kılıçtı. Böylece Martı ile antreman yapabilirdim. Mutfağa gittim 2 adet meyva bıçağı kaptım. Birini Martı ya bantladım diğerini ise elime aldım ve antreman başlamıştı. Seri hareketler ile rakibimi abombone ediyordum, puan yada puanlara çok yakındım. Derken Martı'nın gözü bıçağıma geldi. Göz atmak olmadığından sportmenlik dışı faule maruz kalmıştım, ne yapıon kanka hayvanherif derken kapıdan gelen bir ses ile irkildim.






Bu ses belki de 100 mt engelli start sesi olmalıydı dedim. Kapı açıldı ve içeri girdiler. Babam yanlarında beyaz start gömleğini tutan 2 kişi ile birlikte idi. Elimdeki eskrim bıçağımı Martı'yı çıkardıktan sonra üzerlerine fırlattım. Her saniye benim için çok önemliydi. Olanca gücümle koştum ve üzerlerinden sıçradım. Engeller çok yüksekti yere düşmüştük. Zaman azalıyordu ve daha çok uzun yolum vardı. O an aklıma çita hayvanı geldi. Ne alaka aq dedim. Tüm gücümle
toplarlanıp apartman merdiveni gibi engellerden atlayarak aşağıya indim. Annem yıllardır emek verdiği oğlunu bu kadar başarılı görünce ağlamaya başladı, yavrum nereye gidiyorsun diyordu. Engellerin hepsini tek tek atlatmıştım. Artık apartman kapısını göğüsledim ve kazanmıştım.







-