Bu gece erken yatmalıydım. Yarın benim için büyük gündü. Tam 8126 gündür iş arıyordum ve aradığım işi bulamamıştım. Evde de huzurum kalmamıştı zira her sabah yaşanan diyalog
-Günaydın Osman,
+ Kazık kadar adam oldun babana hitap etmeyi öğrenemedin, hala iş bulamadın dimi hayvan herif,
-bardağa hala dolu tarafından bakmıyorsun Osman
(şakkk) + siktir git odana eşoğlueşek,
- :(((
şeklindeydi.
Dünya çok acımasızdı. Belki de bu ülkede bana göre bir iş yoktu. Kenya'ya iltica etmeyi düşünüyordum zira oradaki iş olanakları beni cezbediyordu. Bir aslan avcısı olarak hayatıma devam edebilirdim. Tüm gün mal gibi uzanan hayvanların benim gibi bir savaş dehasına karşı şansları yoktu, 12 yaşımdan beri sapan kullanıyordum ve bu konuda adeta çığır açmıştım. Ama artık önemi kalmamıştı yarın büyük gündü.
Sabah odamdaki saatin alarmı ile 12.30 gibi uyandım zira gece benim için hayati bir önemi olan curling maçının tekrarını izlemiştim trt-3 ten. Tıraş olurken yüzümün sol tarafını traş etmemiştim böylece sağ profilden düzenli bir insan olarak gözkürken soldan ise hayata karşı olan asi ruhumu korumuş olacaktım, yada bi halt ifade etmeyecekti bilemiyorum. Çok geçti zira traş kolanyamı sağ yanağıma çoktan sürmüştüm. Alabrus şeklinde kestirdiğim saçlarımı taradım. Üzerime fındık yeşili olan kravatımı takmıştım, yada takmamıştım,bilmiyordum renk körüydüm. Önemli olan kravat takmış olmaktı zira bu güne kadarki mülakatlarımda benle birlikte mülakat salonunda bekleyenlerin hepsinde kravat vardı. Demek ki kravat önemli bişidi, kravatımın altında ise favori t-shirt üm üzerimdeydi. Altıma giyebileceğim en uzun boxerla en kısa şortu giyip çıktım. Çıkarken duvar saatine baktım saat 13.46 idi.
Metro durağına yöneldim.Metroya inerken elektrik kesildi ve yürüyen merdivende tam 1 saat mahsur kalmıştım. Olsundu, sonuçta hala yeterli zamanım vardı zira saatim 11.15 di. Lanet olsundu saatim çalışmıyordu sanırım. Metronun koltukları çok rahattı. ZZzzzZz..
Uyumuştum, uyandığımda metro sonduraktan geri dönmüş, olduğum durağın 2 durak gerisindeydi. Görüşme için verdikleri saat 15.50 idi ve yetişmek zorundaydım. Metrodan inip taksiye bindim. Taksiye benden sonra 2 kişi daha bindi. Bu ne biçim taksi bilarder diyip şöförü azarlıyordum. Bu taksi değil dolmuş diyerek arabanın dışına atmıştı şöför beni . Önemli değildi. Bir amcanın yosun tutan tarafına bakarak kuzeyi buldum ve olanca gücümle koştum. Yolda 2 simitçi ile 1 de mısırcıya çarpmıştım, hepsi üzerime bulanmıştı. Martı gibi uçan hayvanatlara açık hedef olmuştum, ne kadar kuş türü varsa üzerime bunalanan simit ve mısıraları ibikleyip kaçıyordu. Leş gibi olmuştum. Olsundu önemli olan dış değil iç güzelliği idi ya da değildi, bilemiyorum. Karşıda iş görüşmesinin olacağı binayı gördüm ve içerisine girdim.
3. kata çıkmam gerekiyodu ama binanın içerisine hala girememiştim. Güvenlik beni dilenci sanıp içeriye almamakta ısrar edince kafasına elime geçen ilk sert cisim olan üzerimdeki simitlerden biriyle vurdum. Etkisiz hale gelmesi gerekiyordu ama armoru çok dayanıklı olduğu için ona etkimemişti.
Önemli değildi. Bina dışarısında olan yangın merdiveninden çıktım, pencereden bir kuş gibi süzülerek içeriye girdim. Tam o sırada bekleme salonunda adımın okunduğunu duydum ve genel müdürün odasına gittim. Saatime baktım, hala 11.15 di. İçerideydim ve mülakat başlıyordu.
+ Herzaman bu şekilde aykırı giyinmeyi mi tercih edersiniz
dedi şortuma bakarak.
- Evet
dedim sırıtarak. Sırıtıyordum zira bu sıcak yaz gününde klimalı oda ve şortumun da etkisi ile aşağısı baya serindi.
+ Peki sizce sizi neden işe almalıyız
- Neden almamalısınız ki ? E he
Cevabımdan etkilenmiş olmalıydı. Soruya soruyla cevap vermek üzerinde çalıştığım bir stratejiydi. Gelmeden önce verilebilecek tüm cevapları ezberlemiş, ezberleyemediklerimi hesap makinemin arkasına yazmıştım.
+ Gelecek ile ilgili planlarınızdan bahsedin lütfen.
- Kendimi 5 yıl sonra dünür olarak görüyorum.
+ Beyfendi lütfen sorduğum doğrultuda cevap verin. Şirketimize ne katabilirsiniz ?
- Seyahat engelim yok.
+ Neden bahsettiğinizi anlayamadım.
- Canın cehenneme pislik, fak yu !!
Güvenlik tarafından dışarı atılıyordum. Bunu hak etmemiştim. Geri dönecektim ve beni işe almak için ayaklarıma kapanacaklardı.
27 Ağustos 2008 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder